السلام علیک یا بنت رسول الله
*********
شکّى نیست که داشتن حقّ شفاعت و رسیدن به این مقام عظیم ، شایستگى لازم را
مى طلبد چرا که خداوند شفاعت کسانى را مى پذیرد که مأذون و مجاز از طرف او
باشند « یَوْمَئِذ لاتَنْفَعُ الشَّفاعَةُ اِلاّ مَنْ اَذِنَ لَهُ
الرَّحْمنُ » روز قیامت شفاعت کسى فایده نبخشد جز آن که خدا اجازه
شفاعتش داده باشد.
این اذن به کسانى داده مى شود که به مرتبه عالى از قرب الهى و بندگى
خالصانه پروردگار رسیده باشند که در رأس آنها انبیاء و ائمّه معصومین(علیهم
السلام)هستند و بعد از آنها این بندگان خالص حق و اولیاء مقرّب درگاه
خدایند که هر کدام در حدّ مقام و درجه معنوى خویش حق شفاعت دارند ، از
علماء و شهداء و فرزندان شایسته امامان معصوم(علیهم السلام) .
از جمله کسانى که به شفیعه بودنش در روایات و آثار دینى تصریح شده است ، فاطمه معصومه(علیها السلام) است :
امام صادق(علیه السلام) مى فرماید : « تَدْخُلُ بِشَفاعَتِها شیعَتِىَ
الْجَنَّةَ بِاَجْمَعِهِمْ » به شفاعت او ( فاطمه معصومه ) همه
شیعیانم وارد بهشت خواهند شد .
و در زیارت آن حضرت به « دستور امام معصوم(علیه السلام) » گفته مى شود
که : « یا فاطِمَةُ اشْفَعى لى فى الْجَنَّةِ » اى فاطمه معصومه ! براى
من نزد خدا درباره بهشت شفاعت کن . و این خود نشان دهنده شأن و مقام
بسیار عظیم آن شفیعه روز جزا است چنانچه در فراز دیگرى از زیارت مخصوص آمده
است که : « فَاِنَّ لَکِ عِنْدَ اللهِ شَأْناً مِنَ الشَّأْنِ » یعنى این که ما از تو طلب شفاعت مى نماییم به خاطر این است که تو در محضر
الهى شأن و منزلت وصف ناپذیر دارى ، که بر خاک نشینان این عالم قابل تصوّر
نیست و تنها خدا و پیامبر و اوصیاء طاهرینش بر آن واقفند .
